Omuz Sıkışma Sendromu ( impingement Sendromu )
Subakromiyal sıkışma sendromu, omuz ağrılarının en sık görülen nedenlerinden biridir. Omuz ağrılarının diğer nedenleri subakromiyal bursit, rotator manşet tendinopatisi ve tam kat tendon yırtıkları sebep olmaktadır. Omuz sıkışma sendromu, sadece rotator kaslarının akromiyon altında sıkışması sonucu değil, eksternal ve internal nedenlerin bir araya gelmesiyle oluşan kompleks bir hastalıktır. İnternal sıkışma sendromu daha çok genç yaştaki sporcularda görülen ve postero-superior omuz ağrısı ile hastaların başvurduğu bir hastalıktır. Baş üstü zorlamalar sonucunda, tekrarlayan mikrotravmalar nedeniyle oluşan eklem yüzü rotator manşet yırtığı, labral yırtıklar, biceps tendiniti ve omuzda internal rotasyon kısıtlılığı ile kendini gösterir.
Hastalarının büyük çoğunluğunun şikayeti, özellikle baş üstü hareketlerde oluşan omuz ve kola yayılan ağrıdır.
Hastalığın tanısı iyi bir anamnez ve fizik muayene ile konulabilirken, görüntüleme yöntemleri ile tanı desteklenmelidir. Omuz ağrının yerleşiminin tipik olarak anterolateral akromiyondan ve lateralden humerusun orta bölümüne kadar uzanır. Ağrının gece, omuz üstüne yattığı veya yüklendiği esnada artması ve gün içerisinde özellikle baş üstü hareket ve egzersizlerle artması omuz sıkışma sendromuna işaret eder.
İmpengement Sendromu belirtileri
- Arkasından uzanmakta zorluk
- Kollar başın üstüne uzatıldığında ağrı
- Omuz zayıflığı
Muayende kullanılan testler; sensitif olmasına rağmen spesifiteleri düşüktür. Testlerin amacı supraspinatus ile akromiyon arasındaki mesafeyi azaltarak subakromiyal bölgede darlık yaratarak ağrı hissini arttırmaktır.
Neer testi; Skapula muayene edenin eliyle stabilize edilir ve omuz, pasif olarak maksimum fleksiyona getirilir. Ağrı duyulması testin pozitifliğini gösterir. Bu testte amaç supraspinatusun korakoakromiyal bağ ve anterior akromiyon altında sıkışmasıdır.
Hawkin’s Testi; omuzun pasif bir şekilde öne doğru 90º’lik elevasyonu sonrası maksimum iç rotasyon yaptırılarak ağrının belirginleşmesi ile test pozif olduğu anlaşılır.
Tedavi:
Tedavisi temelde konservatiftir. Acil serviste NSAİİ ve myorelaksan tedavi verilebilir. Fizyoterapi, ilk denenmesi gereken ve çoğunlukla hastalara faydalı olan tedavi yöntemidir.
Cerrahi tedavi, fizyoterapiden fayda görmemiş ve uygun endikasyonu olan hastalara uygulanabilecek ikincil tedavi seçeneğidir.
Açık ya da artroskopik subakromiyal dekompresyonda, yalnızca bursektomi ya da beraberinde akromiyoplasti başarılı sonuçlar vermektedir.
Kaynaklar;
- Neer CS 2nd. Anterior acromioplasty for the chronic impingement syndrome in the shoulder: a preliminary report. J Bone Joint Surg Am 1972;54(1):41–50.
- Neer CS 2nd. Impingement lesions. Clin Orthop Relat Res 1983;(173):70–7.
- Michener LA, McClure PW, Karduna AR. Anatomical and biomechanical mechanisms of subacromial impingement syndrome. Clin Biomech (Bristol, Avon) 2003;18(5):369–79.
- Poppen NK, Walker PS. Forces at the glenohumeral joint in abduction. Clin Orthop Relat Res 1978;(135):165–70.
- Watson-Jones R. Fractures and other bone and joint injuries. Baltimore, MD, Williams & Wilkins, 1940.
- Bigliani LU, Morrison DS, April EW. The morphology of the acromion and its relationship to rotator cuff tears. Orthop Trans 1986;10:228.