İşte geliyor güvenlik bariyerini bin bir zorlukla aşan hasta, sırası gelmeden dalıyor içeriye…Engel olmaya çalışan herkes hastanın sözlerinden payına düşeni alacak! -Doktor yok mu? Koskoca kalabalığa hiç çekinmeden bağırır -Kimse yok mu? diye. Keşke kimsenin dili olsa da ‘’buradayım ‘’dese. Acil servislerin acınası klişe halleri bunlar, bağışıklık kazandığı, olmazsa olmazları. İşin acıklı tarafı herkes dertli bu durumdan. Hem çalışan hem de hasta, hiç kimse memnun değil. Sorun nerede o zaman?
Acil servisler hastanelerin vitrini. Sağlık sektöründe sunulan hizmetin üstünlüğü/kaliteli olması; ekip üyelerinin bilgi, beceri ve yetkinlikleri ile doğru orantılıdır. Minimum 400-500 hastanın geldiği acil servisler de hastaların kaçı gerçekten acil? Acil servisler her zaman acil durumlar için tercih edilmiyor, ülkemizdeki birinci basamak sağlık hizmetlerinin yetersizliği, ya da insanların hızlı hizmet alma isteği acil olmayan durumlarda bile bu birime başvurmalarına neden olmaktadır. Acil servisin amacının dışında kullanımının önlenmesi gerekmektedir. Acil servislerde bulunan triaj hemşiresi bu tür durumları iyi organize edebilmeli. Fakat bizim karşılaştığımız tablolara bakacak olursak personel sayısı yetersiz, iş yükü fazla, hasta sayısı çok. Ve bizler bu ortamda çalışıyoruz.
Dikkati çekmek istediğim nokta sağlığımız ve hasta sağlığı. Çünkü çalıştığımız servis bulaş riski içeriyor. Hastadan bize veya bizden hastaya. Karşımızdaki hastada temasla, solunumla ya da damlacık yoluyla bulaşabilecek bir hastalığın olmadığının garantisi var mı? Bizi bu olasılıklardan koruyucu ekipmanlar koruyacak.
Neydi bu koruyucu ekipmanlar, N95 maske, cerrahi maske, eldiven, koruyucu gözlük, koruyucu önlük, el antiseptiği, sıvı sabun…Bu önlemler bizim ve hastanın sağlığı için.
Servislerin yoğunluğu, hızlı hasta sirkülasyonu, personel yetersizliği…Bunların hiçbiri sağlığımızı ve hasta sağlığını tehlikeye atmaya mazeret değildir, olamaz ve olmamalıdır da.
Hemşire Dilek Yıldırım, Merkezefendi Devlet Hastanesi, Acil Tıp, Manisa
