Kongre 2/Kırık Kot

Kot Kırıkları

‘Küçük kuşlar saklanıyordu’
Lewis Carroll

Kongre 1/Digoksin

Ziyaret

A’yı görmek için revire gidiyorum. Gözlerini tavana dikmiş, öylece yatıyor. Onu böyle görmek üzüyor. Asistanlıktan beri arkadaşım, en eski dostlarımdan biri. Anılar demleniyor, geçmiş ve gelecek masaya yatırılıyor. Sonunda istenilmeyen konuya giriliyor.
Çağ: Dostum sen mi kurtaracaksın tıbbı, dinlen biraz artık.
Ayd: Hayır düşündüğün gibi değil, bu düşündüğün gibi bir şey değil.
Çağ: Şehre dönünce genel kontrol bekliyor seni, biliyorsun bunu.
Ayd: Hayır, hayır, dinle beni. Kapat şu kapıyı, otur yanıma. Evet dostum dinle beni. Sana da oluyor mu merak ediyorum. Nasıl söyleyeyim. Eski hastaların aklına geliyor mu, ölü olanlar mesela.
Çağ: Ölüler aklıma gelmiyor, canlılar ise çıkmıyor.
Ayd: Odada olan buydu bana, ölen hastamı gördüm. Etkin tedavi versem belki de kurtarılacak olanlardan.
Çağ: O duygu hiç bitmez ki, bu işin kuyruğuna asılı bu hisler.
Ayd: Bilmiyorum, bilemiyorum.
Çağ: Kaç numara şu oda, ver bakiyim bana anahtarını.
Ayd: Ciddi misin, gitme istersen.
Çağ: Ver dedim, ha şöyle. Biz de görelim bakalım ne hatalar yapmışız.
Odaya doğru yürüyorum. Kendimi korkmadığıma inandırmak istiyorum ama başarılı olamıyorum. Odanın önündeyim. Kapıyı açık buluyorum. İçeriden sızan ışığı görüyorum. Kapıyı itip içeri giriyorum. Dört kişi koltukta oturuyor, televizyon izliyorlar. Sırtları bana dönük. İçlerinden bir tanesi beni yanına çağırıyor. Hipnotize olmuş gibi yanlarına gidiyorum. Dörtlünün yüzüne bakıyorum ama herhangi bir şey göremiyorum. Yüz olması gereken yerde hiçlik var, balmumu heykellere benziyorlar. Başka biri parmağını televizyona doğru uzatıyor. Televizyonda acil servis. Kendimi görüyorum ve hastayı. Hastanın göğüs kafesi elastik bandaj ile sarmalanmış, elinde reçetesi ile acilin kapısına doğru ilerliyor. Ağrılı ifadesi çok net yüzüne yapışmış, tüm yüzü ağrı olmuş. Bir anda hatırladım. Ertesi sabah entübe olarak devraldığım hasta bu, Necdet dede. Dört kotu kırıktı ve ben taburcu ettim. Pnömoni ve sepsis tanıları ile yoğun bakıma yatırdım. Tekrar dört adama dönüyorum. İfadesiz yüzler kaseti başa sarıyor ve aynı sahneyi izliyorlar. Sanki sonsuza kadar izleyecekler.

Televizyon

Kırık Kot

Adlandırılamayan

Zihin unutuyor, öyle bir programlanmış ki kötüyü siliyor. Belki yeni kötülüklere göğüs gerebilmek için, belki de hayattan zevk almayı sürdürmek için. Önemli olan geçmiş hatalardan ders çıkarabilmek, korkmayın otel odalarından.
Uzaktan Kumanda
Sharma OP, Oswanski MF, Jolly S, et al. Perils of rib fractures. The American Journal of Surgery. 2008;74(4):310-314.
 

Dr Çağdaş Can, Merkezefendi Devlet Hastanesi, Acil Tıp, Manisa

Exit mobile version