Öldürmeyen Aciller

Minör aciller

Minör aciller

 ‘Bilmiyorum, kendimi suçlu hissediyorum’

Fahrenheit 451

 

Öldürmeyen

Minor emergencies

Dr Çağdaş Can, Merkezefendi Devlet Hastanesi, Acil Tıp, Manisa

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ölüm, demek şimdi fellik fellik beni arıyordu…Ama burada bir tuhaflık vardı. Aradan bir müddet geçince halimi gördüm. Bu gariplik neden ileri geliyordu, ben de bilemiyordum… Epey zamandan beri yapmadığım bir işi yaptım; aynanın karşısına geçip suratıma baktım…Bu suratta bana sırıtıyordu… Kendi görüntüme bakarken ‘ikinci ben’ imi hatırladım. Fakat çok şükür aynada, Almanların Doppelgeanger dedikleri ‘ikinci ben’ ime, yani ‘ikinci kişiliğim’ olması gereken bir başka görüntüme rastlamamıştım… Şu anda Erzurum sinemasında aktör olan arkadaşım H.’nin karısı, bir defasında benim de ikizimi Elazığ Kraliyet Tiyatrosu’nun koridorlarında görmüştü. Yine bir gün, bacağı sakat bir çevirmen arkadaşım vefatından önce, benim ‘ikinci ben’ imi Malatya’da ki tütüncüde gördüğünü söylemişti… Demek ki, ‘Ölüm’ gelecek bile olsa bana değil ‘ikinci ben’ ime gelecekti…

– Bu saklı yazı Ryūnosuke Akutagawa’nın Çarklar adlı öyküsünden alıntılanarak kaleme alınmıştır.

 

Exit mobile version