Depresyon
En yaygın duygulanım bozukluğudur. Hastalar, duygusal olarak zorlayıcı bir olaydan sonra günler süren akut depresyondan, yıllar süren kronik depresyon olabilir. Deprese hastalar, acil serviste, rutin olarak yorgunluk, azalmış iştah, intihar fikri veya girişim, doz aşımı, madde kötüye kullanımı, dehidratasyon veya malnütrisyonla görülebilirler. Genellikle kederlilik, suçluluk, umutsuzluk hislerine yoğun olarak sahiptir. Sıklıkla, mutluluk verici aktivitelere ilgisiz ve neşesizdirler. Bu hastalar aynı zamanda uyku modelinin değişkenliği ile saldırgan veya psikomotor gerileme özelliklerine sahip olabilirler.
Depresyonlu hastalar, sanrılı veya açıkça psikotik özellikte olabilirler. Bu hastalar, düşünce ve duygulanımın her ikisinde de bozukluk olduğu için şizoaffektif bozukluk tanısını almış veya almamış olabilirler. Sanrılar, genellikle perseküsyon (eziyet görme) sanrısıdır veya somatikdir.
Tedavi
Birçok tıbbi durum depresyona neden olabilir ve tanıda dışlanmalıdır. Nörodejeneratif bozukluklar, inme, tiroid hastalıkları, epilepsi, metabolik bozukluklar ve enfeksiyon depresyonun görülebildiği durumların bazılarıdır. Acil serviste antidepsesan tedavi başlanması genel olarak önerilmez. Hastalar tıbbi olarak stabil hale geldiği zaman, kendisine veya başkalarına zarar verme riski olanlar, psikiyatrik konsültasyon ve yatış gerektirirler.